Kalbinden Taşınıyorum

Sen gittin ama sevdan gitmedi. Şimdilerde ise peşimde kanlı bıçaklı bir mutsuzluk. Sadece benim gibiler yüreğinden süzer mutsuzluğun acısını. Mutsuzum çünkü sen gittin, kalbim durdu! Senden sonra her daim mutsuz bir bünye, sen fakiri bir ruh ve terk edilmiş bir beden. Ben ne yaşamışsam içimde yaşadım ve kaderimin bana sunduğu tehdidi kimseye yansıtmadım. 

Ne varsa içime bastırdım, ne varsa içimde hallettim. Bitmedi bitmesi gereken. Artık bana sadece küçük bir bavul ve şafak sökmeden terk etmek kaldı çocukluğumun uçurtma şehrini ve sen benim yüreğimden öpmeden gittin ya! Sevdanın kaç öpücüğü kaldı dudaklarında? Şimdi açtığın yarayı kimde nasıl kapatayım, ellerime bıraktığın kaktüsün yerini hangi çiçekle doldurayım? Vefa, bana sevdamızdan; zalimlikse sana gidişinden vasiyet.

Ben, ben yoruldum!

Şimdi,

Kalbinden taşınıyorum;  

Göç edip gidiyorum seni bana sormayan uzak masal diyarlarına.

Ne kadar acı varsa bavulumda,

Ne kadar mutluluk varsa kalbine bıraktım.

Bana acı çekmek sana mutluluk yakışır.

Hoşça kal!

Aşkta değişken, ayrılıkta kararlı hercai

Kalbinden taşınıyorum.